Tijd is kostbaar, elk moment dat verstrijkt is onherroepelijk.

Onderzoek geregeld je prioriteiten, formuleer deze eventueel opnieuw en onderhoud ze. Het is niet zo moeilijk als het lijkt. Mij hielp het enorm toen ik echt besefte: mijn leven is de mij vergunde en geschonken beperkte tijd op deze planeet, hoe wend ik die het beste aan, zodat ik straks terugkijkend kan zeggen: ik had het niet anders kunnen doen?

De kwaliteit van je bestaan zit besloten in de wijze waarop je het moment laat werken. Het juiste moment – dat wel, dat niet – houdt daarmee verband. Het gaat niet om goed of fout, het gaat om je kunnen herkennen in wat je doet, waar je bent. Samenvallen met de situatie en zo het bestaan opdragen aan de Voorzienigheid, aan wat ons beweegt, wat ons leven en adem schenkt. En daarmee aan alles en iedereen omdat niemand is uitgesloten van deze Voorzienigheid.

T.S. Eliot (1888-1965, nobelprijs voor de literatuur 1948) was in zijn jonge jaren een uitgesproken cultuurpessimist. Hij schreef na WO I over het ondraaglijke lijden van de moderne mens, de uitzichtloosheid van het bestaan en isolatie van ieder individu door het geestelijke en morele failliet en de verspilling van de goddelijke liefde (The Waste Land). Deze kijk op het leven deel ik niet – zingeving is er wel degelijk en vinden we ieder moment onder onze voeten, in de wijze hoe en met name vanuit welke intentie we – in relatie tot onszelf en onze omgeving – handelen en denken.
In 1927 trad Eliot toe tot de Anglicaanse Kerk. In datzelfde jaar schreef hij een gedicht over de Reis van de Drie koningen. Het werd een bijzondere metafoor op het alledaagse bestaan. De reis omvat onze levensweg maar refereert ook naar de zeer wisselende momenten van ons gemoed, de lasten en lusten en de kalmte en chaos door de dag heen. Ergens in ons knaagt de onrust en leeft het verlangen naar rust – even niets. Waar vind ik die momenten? Als je het gedicht weg-projecteert naar de buitenwereld toe, van je af, is het niet meer dan een aardig en beeldrijk verhaal. Maar zodra men het kan zien – en wellicht ervaren – als de verwoording van de eigen alledaagse levensweg gaat het leven. De kunst is de symboliek en beeldenrijkdom ervan op je te laten inwerken en z’n werk te laten doen, de betekenis ervan door bezinning te wekken, niet zozeer door eigen analyse. Het gaat er niet om vanuit het discursief denken de woorden mogelijke betekenissen toe te dichten maar meer om deze een voor een te laten bezinken, zich te laten ontplooien tot een persoonlijke ervaring.

De reis van de drie koningen
Foto: Tuxyso / Wikimedia Commons / CC-BY-SA-3.0

Shakyamuni Boeddha ontwaakte toen hij de ochtendster zag, en zei ‘ik, de hele aarde en alle wezens zijn tegelijkertijd tot aanwezigheid ontwaakt’.

Zo luidt de eerste koan, de eerste kwestie in de Denkoroku. De Denkoroku of ‘De transmissie van het Licht’ uit 1300 werd samengesteld door de Japanse Soto Zen meester Keizan Jokin Zenji (1264 – 1325), bevat 53 verhalen over verlichting en Dharmatransmissie van 52 opeenvolgende generaties leraren, te beginnen met de historische Boeddha Shakyamuni, in de 5e eeuw voor Christus in India.

Dit verhaal betreft ons ontwaken tot het oorspronkelijke Licht,, het Licht zien dat in alle wezens en dingen zijn expressie vindt. Het is het Licht van het gelaat van de ander, het zicht in de ogen van de ander, hetzelfde Licht van het zicht waarmee de Boeddha, Maria en Jezus zagen. De vormloze eeuwigheid van het Licht krijgt vorm en bewustzijn in ons. Ons gelaat is daadwerkelijk het gelaat van de eeuwigheid, van voor onze geboorte.

Het Licht, de Ochtendster, is in elk ogenblik aanwezig, het is ieder moment en wij manifesteren het. We kunnen het ervaren en er intiem mee worden zodat het een gids in ons bestaan wordt. De Ochtendster kan ons leiden. Omdat het zich in alles manifesteert bezitten alle dingen de wijsheid ons te vertellen wat te doen, wat onze weg is. Het is daarom dat ieder mens in de kern weet wat hem of haar te doen staan. De Weg vertelt het, ieder ogenblik. In feite kunnen we niet van de Weg af. De Weg is onze geest, onze eigenste natuur, het Licht.

Een parallel in de christelijke traditie is het Kerstverhaal:

En zie, de ster die zij in het oosten gezien hadden, ging voor hen uit totdat zij boven de plaats waar het Kind zich bevond stil bleef staan.’

Zo beschrijft het Evangelie volgens Mattheüs de ster van Bethlehem, die de drie wijzen naar Jezus geleid zou hebben. Het Kerstverhaal is het verhaal van het Licht en van de wedergeboorte. De wedergeboorte die ieder ogenblik plaats vindt en waarvan we deel zijn. Die wedergeboorte is ontwaken tot het oorspronkelijke en ervaren dat alles ontwaakt is.

Klik hier voor het Kerstlied Leise reiselt der Schnee – uit het begin van de 19e eeuw

Klik hier voor het 200 jaar oude Kerstlied Stille Nacht, Heilige Nacht door St. Thomas Choir, Leipzig

Klik hier voor het 200 jaar oude KerstliedSilten Night, Holy Night door Celtic Woman “Home for Christmas”

Klik hier voor het Ave Maria, gezongen door Amira Willighagen en Gissur Páll Gissurarson – Gounod Duet (Reykjavík, Iceland) – Christmas Concert 2015

Klik hier voor Hark! The Herald Angels Sing (Celtic Woman Live At The Helix In Dublin)