Op 7 februari jl overleed in Steggerda onze dierbare vriend en kunstenaar Guus Hellegers. Guus overleed thuis na een ziekbed van enige weken in het bijzijn van zijn vrouw Marion en hun twee kinderen. Guus was een kunstenaar met een grote bekendheid. Door heel Nederland staan beelden van hem op openbare plaatsen. De afgelopen jaren waren er diverse overzichtstentoonstellingen in het land, waaronder een overzicht van penningen in Museum Beelden aan Zee in  Scheveningen en een in Gorredijk.

 Look at me – Guus Hellegers

Hij was opgeleid tot beeldhouwer aan de Koninklijke Academie in Den Haag maar kwam uiteindelijk tot een geheel eigen vorm en stijl die grote erkenning genoot. In ruim een halve eeuw is hij tot de voorhoede van de Nederlandse medailleurs gaan behoren.

Voor een interview uit mei 2017 met Guus klik hier

Guus vervaardigde een prachtig beeld van de glimlachende Boeddha. Voor een korte tekst daarover, klik hier

Guus en Marion waren zeer vertrouwd met de stilteretraites in het Stiltecentrum (nu de Abdijhoeve) van St.Willibrordsabdij. Ze bezochten de retraites onder leiding van wijlen pater Dom Gerard Helwig al  sinds de jaren ’80, kort na het begin ervan. Guus kreeg in 2007 een herseninfarct waarvan hij herstelde. Ze bleven nadien elk jaar deelnemen aan de novemberretraite in het Stiltecentrum, voor het laatst afgelopen november 2018.

In de ontmoetingen met hem uitte Guus steevast zijn diepe dank voor de steun en liefde van zijn vrouw Marion, in lief en leed. Beiden waren zeer dankbaar voor elke dag die hen vergund was na Guus’ aandoening. Zijn twee kernwoorden waren Verbinding en Vertrouwen. Hij had ze verbeeld in een speciaal klein kunstwerkje dat hij in brons had gegoten en altijd bij zich droeg, ter herinnering. Wij zullen Guus zeer missen. Wij wensen zijn vrouw Marion, hun naasten, hun vrienden en relaties veel sterkte voor de komende tijd.

Lees hier het kort essay over onlosmakelijke verbondenheid met alles en iedereen, zoals opgenomen in de nieuwsbrief van Zen Cirkel Lelystad februari 2019.

Klik hier Verbondenheid febr 2019

(Foto: Lisanne)

Dit lichaam zelf is de poort van verlichting. Terugkeren naar het lichaam is in zen een wijze van beoefening. Terug naar je ademen bijvoorbeeld. En je laten meevoeren door de  natuurlijke cadans ervan. Of je in situaties afvragen: wat zie ik? Wat hoor ik? Wat proef ik? en vervolgens ook: Wie of wat is het dat hoort? Wie of wat is het dat ziet? Wie of wat is het dat proeft?

Wanneer de neiging tot controle en beelden erover wegvallen en datgene dat ziet, hoort, proeft, ademt zich kan manifesteren blijkt het de oneindige Aanwezigheid te zijn, het Licht dat zich in dit lichaam en in alles en iedereen manifesteert in wat we ervaren als vormen, klanken, geuren, smaken. Emoties, gedachten en gevoelens. Derhalve zijn alle verschijnselen van oorsprong open, onbepaald, kennen ze geen begin en geen einde, onverbrekelijk met elkaar verbonden.

En alles ervaren we hier in dit lichaam. Daarom noemen we het ook de Poort van Verlichting. Van ontwaken. Door intiem te worden met deze sterfelijke ‘jas van huid en botten’ worden we meer en meer doordrongen van het Licht dat er altijd al was en altijd zal zijn.

Foto Samad Deldar – Pexels