In diversiteit schuilt eenheid – zo nabij en toch zo onbereikbaar

We praktizeren, we volgen en spiritueelpad om in de verwarrende veelvoud van alledag de  eenvoud, het Ene, te ervaren – het is allemaal niet ver weg, het is in feite geen haarbreed verwijderd, nader dan ik mijzelf, en toch, en toch…de weg erheen is lang, oneindig lang, omdat ik het niet kan bewerkstelligen.

Ons krachtig vasthouden aan ‘ik’ hindert ons. Hoe vaak zeggen we niet: ik denk, ik heb een idee, ik wil dit, ik wil dat weten, ik voel dit of dat. Maar wie of wat is ‘ik’? We zijn als  een golf in een onmetelijke oceaan, vloeibaar, we hebben niet iets in of tot ons bezit – we zijn alles – ons gevoel, emotie, gedachten, bewustzijn. We zijn een bundeling daarvan, een instabiele, beweeglijke, kwetsbare bundeling die voortdurend overvloeit in de verschijnselen om ons heen, in alles, dichtbij en ver weg, eenvoudig omdat we onlosmakelijk verbonden zijn met alles en iedereen. Waarom zou je nog aan iets vasthouden als het niet kan?