Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen.
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.
De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
Vrouwen in Zen – Mahapajapati en de buren | door eerwaarde Ineke Konin Vogel
Ineke Konin Vogel is formeel leerling van Genko Roshi en is tevens door hem tot Shuke (thuisloze) gewijd. Een van haar aandachtsvelden is het thema ‘Vrouwen in Zen’ waarover ze workshops organiseert. Zij schreef in dat kader voor deze website een blog over Pajapati , de tante van Siddhartha, de latere Boeddha.
Zij stelt: ‘In zen hebben we het vaak over patriarchen en mannelijke beoefenaars. Echter, in de loop van de eeuwen zijn er ook matriarchen en veel vrouwelijke beoefenaars geweest. Door de verhalen van onze vrouwelijke voorgangers te leren kennen kan ons beeld van onze zoektocht naar ontwaken verbreden. Hun situaties, problemen en zoektochten zijn vaak heel herkenbaar. Juist aan ons, beoefenaars in de 21e eeuw met een praktijk in het dagelijks leven, hebben ze veel te bieden!’
Een passage uit haar blog: ‘De geschiedenis roept veel vragen bij mij op, onder meer over de acht extra regels voor vrouwen. Volgens sommigen zouden de regels later toegevoegd zijn en is dit niet wat de Boeddha zelf gezegd heeft. Toch is het zo dat op de dag van vandaag deze regels in een aantal Aziatische landen worden toegepast wat er voor zorgt dat vrouwen bepaalde wijdingen niet kunnen krijgen en beperkt worden in onderricht en beoefening.
Wat mij raakt in het verhaal van Pajapati is dat zij tegen de stroom in voor haar zaak gaat staan. Ze vertrouwt op de dharma en de beoefening daarvan voor elk levend wezen.’
Lees hier haar MahaPajapati, blog
(foto Buddhistdoor.net)
Kerst | In het Licht van ons hart kennen we elkaar
Het lijkt zo onrealistisch – te veronderstellen dat er zoiets als eenheid bestaat in ons drukke, op prestatie en resultaat gerichte, soms bizar chaotische leven en in de vele ellende die plaatsvindt en bestaat.
En toch, de Kersttijd symboliseert wat in de spirituele beleving elke dag, elk moment gaande is en nooit van onze zijde wijkt. Ieder moment is in feite Kerst-tijd, want ieder moment manifesteert een eeuwig Licht zich in alle dingen, in alles en iedereen. Het onzichtbare toont zich in het zichtbare. De Kerstboom is daarvan een mooie metafoor – de boom van het veranderende leven dat oprijst en verdwijnt in het eeuwige Licht. Het tijdelijke voortgebracht door het eeuwige.
In het westen wordt gesproken van geest. In de Oosterse spiritualiteit van shin, oftewel hart. Het hart van eenheid. Daarom zei een Perzische dichter ook: Mijn hart en jouw hart zijn oude bekenden. We kennen elkaar – in dat hart zijn we één. Het is in feite niet iets nieuws. In de vroegste kindertijd waren we ermee vertrouwd. Alleen, in onze discursief ingestelde en al te vaak op uiterlijk vertoon en prestatie gerichte samenleving is het ondergesneeuwd en zijn we het vergeten. En precies daar ligt veelal ook de oorzaak van ongelijkheid, onrecht en geweld. Spiritualiteit wil ons opnieuw her-inneren aan wat onder ons aller voeten ligt, wat hangt onder al ons doen en denken: eenheid, fundamentelijke gelijkwaardigheid.
Wanneer we onze geschillen en de zo vaak gebezigde nadruk op onderscheid en tegenstellingen (dualiteit) voor een moment terzijde kunnen schuiven en rechtstreeks in ons hart (onze geest) kijken, kunnen we de ander werkelijk als medemens zien. Geen wezenlijk verschil. We komen voort uit een gemeenschappelijk hart, we zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden en wederzijds van elkaar afhankelijk. We leven met alles en iedereen in een alomvattende en onlosmakelijke samenhang. De Engelse dichter John Donne zei het al: De mens is geen eiland. Het zijn niets meer dan de oerwetten van de natuur.
Ons leven gebeurt ieder moment in een weefsel van een onnoembaar aantal gebeurtenissen. We worden letterlijk ‘bewogen’ door wat ons omringt en door alles wat er gaande is. Ga bijvoorbeeld eens na wat er voor nodig is om thuis, op ons werk of bij klanten een kopje koffie te drinken, welke lange weg die koffie heeft afgelegd, hoeveel handen daaraan te pas zijn gekomen. Hetzelfde geldt voor het kopje waaruit wordt gedronken, de tafel waar we aan zitten, de stoel, onze kleding, ons transport, de computer, de smartphone, ons huis en de gehele inrichting. Het is duizelingwekkend. Het maakt wat bescheidener wanneer we af en toe ons ‘afgezonderde’ eigen leven in dat gemeenschappelijke ‘licht’ kunnen zien. Het mooie is – dat licht bestaat niet alleen in Kersttijd maar in ieder moment van ons leven, overal waar we zijn. Laat je niet misleiden door uiterlijk vertoon – Kijk! En zie! Het gebeurt en is te vinden daar waar je gaat en staat!
Ik wens eenieder alle goeds voor de Feestdagen en voor 2022!
Sensei Ben
(Aquarel: Lotte Claessens)
Deze blog werd eerder in dec 2019 geplaatst
De grote realisatie
is de plaats van de Zen praktijk.
In ons, en daar en alleen daar, ontvouwt
Nirvana zich als Samsara
ze vormen een onverbrekelijke twee-eenheid.
Nirvana als zijnde de absolute werkelijkheid,
en Samsara als onze levenservaring.
Hoe beide te leven?
We doen het al en tegelijkertijd
vormt het een levensgrote paradox.’
‘We zoeken wanhopig naar Licht, terwijl we daar,
in al ons doen en laten, zelf de expressie van zijn,
dát is de grote realisatie, ieder moment weer!