Woorden doen ertoe

Woorden doen ertoe. Vraag het diegene aan wie de liefde verklaard wordt, aan hen die worden opgehemeld en hen ons op ons woord geloven en vertrouwen. Maar ook aan diegenen die gepest worden, bedreigd of uitgescholden, aan hen die keer op keer horen hoe weinig waard ze zijn en ongewenst.

Woorden doen ertoe. Waarom anders met elkaar spreken? Boeken en kranten volschrijven en lezen?

Woorden doen ertoe. Waarom anders voeden we op met woorden en gebaren, geven we onderricht, begeleiden en coachen we, luisteren we naar de nieuwslezers? Omdat woorden ertoe doen. Als je ziet en leest wat er rondgaat zijn we getuige van banden die gesmeed worden en verbroken, op basis van woorden.

Waarom ontkennen sprekers van woorden van gif, mits ermee geconfronteerd, zo vaak hun intentie, of zelfs dat ze de woorden hebben gesproken? Impuls. Onnadenkendheid. Een moment van emotie. Hoe dan ook, hebben hier opvoeding en onderwijs tekort geschoten. Heeft het leven zelf, de ontelbare ervaringen dag in, dag uit, hen niets geleerd?

Kwetsen, bedreigen en onwaarheden verspreiden met woorden zijn in de samenleving tot kunst verheven. De kunst van het onvermogen de ander te zien als jezelf, om in de ander jezelf te zien en te zien hoe afhankelijk je van haar of hem bent. Ons gehoor is een krachtig vermogen, wat er binnenkomt bouwt op of breekt af.

Woorden, opkomend en uitgesproken, verdampen ze op hetzelfde moment in het eeuwige Licht van de eeuwigheid. Van klanken naar woorden in een evolutie waarin ze in tal van culturen bijdroegen in de overdracht van generatie op generatie.

Woorden – wat je uitspreekt en de wijze waarop – kunnen bevrijdend werken of gevangenissen scheppen, niet zozeer naar de buitenwereld toe als wel in onszelf, waar die buitenwereld ontstaat en tot leven komt! Daar en alleen daar kunnen we de wereld verduisteren of tot klaarheid brengen. Daar en alleen daar vinden de woorden hun geboorte en laten we verbinding of de onwil daartoe spreken.

Leven is als een jonge plant die vraagt om een vruchtbare grond en water – verbindende woorden zijn als helder, fris water, al het andere is als een gif dat de aarde tot een doods veld maakt.

De werkelijkheid kunnen en mogen we niet ontkennen – de oceaan van liefde, vertrouwen en saamhorigheid kan omslaan in een oceaan van haat, wantrouwen en conflict. Maar wat er ook gaande is, welk veld willen we in onszelf aanplanten? Welke bron aanboren? Welke woorden uitspreken en verspreiden.

Woorden doen ertoe.